Ayubu - Sura ya 27

¹Kisha Ayubu akaendelea na mithali yake, na kusema,

²Kama aishivyo Mungu, aliyeniondolea haki yangu; Huyo Mwenyezi aliyeitesa nafsi yangu;

³(Kwa kuwa uhai wangu ukali mzima ndani yangu, Na roho ya Mungu i katika pua yangu;)

⁴Hakika midomo yangu haitanena yasiyo haki, Wala ulimi wangu hautatamka udanganyifu.

⁵Hasha! Nisiwahesabie ninyi kuwa na haki; Hata nitakapokufa sitajiondolea uelekevu wangu.

⁶Haki yangu naishika sana, wala sitaiacha; Moyo wangu hautanisuta wakati nikiwapo hai.

⁷Adui yangu na awe kama huyo mwovu, Na mwenye kuondoka kinyume changu na awe kama asiye haki.

⁸Kwani tumaini la mpotovu ni nini, ingawa ajipatia faida, Hapo Mungu amwondoleapo roho yake?

⁹Je! Mungu atakisikia kilio chake, Taabu zitakapomfikilia?

¹⁰Je! Atajifurahisha katika Mwenyezi, Na kumlingana Mungu nyakati zote?

¹¹Nitawafundisha ninyi mambo ya mkono wa Mungu; Hayo yaliyo kwa Mwenyezi sitayaficha.

¹²Tazama, ninyi nyote mmeyaona wenyewe; Mbona basi mmebatilika kabisa?

¹³Hii ndiyo sehemu ya mtu mwovu kwa Mungu, Na urithi wa hao waoneao, waupokeao kwa Mwenyezi.

¹⁴Watoto wake wakiongezeka ni kwa upanga; Na wazao wake hawatashiba chakula.

¹⁵Hao watakaosalia kwake watazikwa katika kufa, Wala wajane wake waliofiwa na waume hawataomboleza.

¹⁶Ajapokusanya fedha kama mavumbi, Na kujifanyia mavazi kama udongo kwa wingi;

¹⁷Yumkini kuyatengeza, lakini wenye haki watayavaa, Nao wasio na hatia watazigawanya hizo fedha.

¹⁸Yeye hujenga nyumba yake kama mdudu, Na kama kibanda afanyacho mlinzi.

¹⁹Yeye hujilaza hali ni tajiri, lakini ndio mwisho; Hufunua macho yake, naye hayuko.

²⁰Vitisho vyampata kama maji mengi; Dhoruba humwiba usiku.

²¹Upepo wa mashariki humchukua, naye huondoka; Na kumkumba atoke mahali pake.

²²Kwani Mungu atamtupia asimhurumie; Angependa kuukimbia mkono wake.

²³Watu watampigia makofi, Na kumzomea atoke mahali pake.