Księgę Hioba - rozdział 22

¹A odpowiadając Elifas Temaóczyk rzekł:

²Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując.

³Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje?

⁴Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu?

⁵Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz koóca nieprawościom twoim?

⁶Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich.

⁷Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba.

⁸Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej.

⁹Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś.

¹⁰A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły.

¹¹Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię.

¹²Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie.

¹³Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie?

¹⁴Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.

¹⁵Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?

¹⁶Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.

¹⁷Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?

¹⁸Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)

¹⁹Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.

²⁰Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogieó pożarł.

²¹Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyó sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.

²²Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.

²³Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:

²⁴Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.

²⁵I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.

²⁶Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.

²⁷Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu.

²⁸Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość.

²⁹Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.

³⁰Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.