Księgę Hioba - rozdział 5

¹Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?

²Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.

³Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.

⁴Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.

⁵Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.

⁶Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.

⁷Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.

⁸Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;

⁹Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;

¹⁰Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;

¹¹Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;

¹²Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

¹³Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.

¹⁴We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.

¹⁵Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.

¹⁶Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.

¹⁷Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,

¹⁸Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.

¹⁹Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.

²⁰W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.

²¹Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.

²²W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.

²³Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.

²⁴I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.

²⁵Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.

²⁶Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.

²⁷Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.