Księgę Przysłow - rozdział 12

¹Kto miłuje ćwiczenie, miłuje umiejętność; a kto ma w nienawiści karność, głupim jest.

²Dobry odniesie łaskę od Pana; ale męża który złe myśli, Bóg potępi.

³Nie zmocni się człowiek z niezbożności; ale korzeó sprawiedliwych nie będzie poruszony.

⁴Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do haóby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.

⁵Myśli sprawiedliwych są prawe: ale rady niepobożnych zdradliwe.

⁶Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.

⁷Niepobożni podwróceni bywają, tak, że ich niestaje; ale dom sprawiedliwych zostaje.

⁸Z rozumu swego mąż chwalony bywa; ale kto jest przewrotnego serca, wzgardzony będzie.

⁹Lepszy jest człowiek podły, który ma sługę, niżeli chlubny, któremu nie staje chleba.

¹⁰Sprawiedliwy ma na pieczy żywot bydlątka swego; ale serce niepobożnych okrutne jest.

¹¹Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

¹²Niepobożny pragnie obrony przeciw nieszczęściu; ale korzeó sprawiedliwych daje ją.

¹³W przestępstwie warg upląta się złośnik; ale sprawiedliwy z ucisku wychodzi.

¹⁴Z owocu ust każdy będzie nasycony dobrem, a nagrodę spraw rąk jego Bóg mu odda.

¹⁵Droga głupiego zda się prosta przed oczyma jego; ale kto słucha rady, mądrym jest.

¹⁶Gniew głupiego zaraz poznany bywa; ale ostrożny pokrywa haóbę swoję.

¹⁷Kto mówi prawdę, opowiada sprawiedliwość; ale świadek kłamliwy mówi zdradę.

¹⁸Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

¹⁹Wargi prawdomówne utwierdzone będą na wieki; ale króciuchno trwa język kłamliwy.

²⁰Zdrada jest w sercu tych, którzy złe myślą; ale którzy radzą do pokoju, mają wesele.

²¹Nie spotka sprawiedliwego żadne nieszczęście; ale niezbożnicy pełni będą złego.

²²Obrzydliwością są Panu wargi kłamliwe; ale czyniący prawdę podobają mu się.

²³Człowiek ostrożny tai umiejętność; ale serce głupich wywołuje głupstwo.

²⁴Ręka pracowitych będzie panowała; ale zdradliwa będzie daó dawała.

²⁵Frasunek w sercu człowieczem poniża je; ale powieść dobra uwesela je.

²⁶Zacniejszy jest nad bliźniego swego sprawiedliwy; ale droga niezbożnych zawodzi ich.

²⁷Nie upiecze chytry obłowu swojego; ale człowiek pilny majętności kosztownych nabędzie.

²⁸Na ścieszce sprawiedliwości żywot, a na drodze ścieszki jej niemasz śmierci.