Księgę Psalmów - rozdział 16

¹Złota pieśó Dawidowa.

²Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam. Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże,

³Ale świętym, którzy są na ziemi, i zacnym, w których wszystko kochanie moje.

⁴Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.

⁵Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.

⁶Sznury mi przypadły na miejscach wesołych, a dziedzictwo wdzięczne przyszło na mię.

⁷Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje.

⁸Stawiałem Pana zawsze przed oczyma swemi; a iż on jest po prawicy mojej, nie będę wzruszony.

⁹Przetoż uweseliło się serce moje, a rozradowała się chwała moja; dotego ciało moje mieszkać będzie bezpiecznie.

¹⁰Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia.

¹¹Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.