Księgę Psalmów - rozdział 58

¹(Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, pieśó złota Dawidowa.)

²O zgromadzenie! Izali poprawdzie sprawiedliwość mówicie? A uprzejmież sądzicie, wy synowie ludzcy?

³Owszem, radniej w sercu nieprawości knujecie, a gwałty rąk waszych na ziemi odważacie.

⁴Odłączyli się niezbożnicy zaraz od narodzenia; pobłądzili zaraz z żywota matki swej, mówiąc kłamstwo.

⁵Jad mają w sobie, jako wężowy, jako jad żmii głuchej, która zatula ucho swoje,

⁶Aby nie słyszała głosu zaklinacza, ani czarownika w czarach biegłego.

⁷O Boże! pokruszże zęby ich w ustach ich; połam, Panie! lwiąt trzonowe zęby.

⁸Niech się rozpłyną jako woda, niech się wniwecz obrócą; niech będą jako ten, który naciąga łuk, wszakże się strzały jego łamią.

⁹Jako ślimak, który schodzi i niszczeje; jako martwy płód niewieści niech nie oglądają słoóca.

¹⁰Ciernie wasze pierwej niż wypuszczą tarny swoje, za zielona w gniewie Bożym jako wichrem porwane będą.

¹¹I będzie się weselił sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę; nogi swoje umyje we krwi niepobożnego.

¹²I rzecze każdy: Zaprawdęć sprawiedliwy odniesie pożytek z sprawiedliwości swojej; zaisteć jest Bóg, który sądzi na ziemi.